Poprzednio zastanawiałem się nad konstrukcją Wszechświata.
Przerażająca jest wizja, że wszystko jest ułudą, hologramem nałożonym na rzeczywistość aby kontrolować wszystko co żyje.
Cel tego procederu nie jest oczywisty i wątpię czy z naszego obecnego poziomu ktokolwiek jest w stanie go zrozumieć. Tylko czy jest to konieczne, aby odzyskać wolność.
Można oczywiście spierać się co to jest wolność i czy w ogóle jest możliwy taki stan.
Mogłoby się wydawać, że bydło, czy trzoda trzymana całe swoje życie w niewoli i nie znająca innej rzeczywistości nigdy nie zazna poczucia wolności. A może jednak, może to co wydaje się poza zasięgiem jest jednak możliwe. Nie znam oczywiście życia umysłowego zwierząt hodowlanych, ale zarówno MY i reszta istot jesteśmy w podobnej sytuacji. Bo dla jednego wiezieniem będzie dom, praca, dla innego mieszkanie w danym kraju czy społeczności. Ten zbiór można rozszerzać coraz bardziej i zawsze będzie jakaś granica, jakieś umowne więzienie.
A z drugiej strony są ludzie, którzy opowiadają, że naprawdę wolni byli w rzeczywistym więzieniu, na wojnie czy gułagu, więc gdzie jest ta granica, co stanowi o poczuciu wolności?
Myślę, że tą granicą, za którą jesteśmy wolni jest odczuwanie człowieczeństwa.
Co ja przez to rozumiem? Doświadczanie w pełni kilku cech określających nasz byt jako istoty świadomej tego, że jest częścią WSZYSTKIEGO.
Są to nasze czyny i zachowania, które powodują, że czujemy się kimś dobrym, potrzebnym i odczuwamy prawdziwą czyli bezinteresowną radość.
Trzeba podkreślić, że muszą to być czyny. Mogą wynikać z naszych przemyśleń, doświadczeń czy nauki, ale bez działania same, nawet najlepsze i święte myśli są tylko ulotną chwilą.
A jakie to cechy, które czyny powinny wyrażać?
WSPÓŁCZUCIE lub inaczej WSPÓŁODCZUWANIE
WDZIĘCZNOŚĆ
PRZEBACZENIE
ODWAGA
SKROMNOŚĆ
Wydaje mi się, że te aspekty człowieczeństwa nie powodują cierpienia. Jestem przekonany, że dopiero jeśli pozbędziemy się cierpienia może być wolni i szczęśliwi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz